Boşanma sürecini çocuğa 10 adımda anlatın

Ayrılık kararını anne ve babanın birlikte çocuğa aktarmalıdır. Bu sırada çok zorlanacağını düşünen ebeveyn mutlaka bir uzmandan destek almalıdır. 

Soracağı soruların geneli ‘Annem ve babam ayrıldıktan sonra ben ne olacağım?’ sorusunu içerdiğinden, çocuğun bu konudaki kaygılarını gideren bir iletişim kurulmalıdır.

Çocuğa acıyarak yaklaşmayın. İnsanlar başına neyin geleceğini seçemezler. Ayrı evlerde boşanmış anne-babanın çocuğu olarak yaşamak, aynı evde sürekli tartışma ortamında olan çocuğun maruz kaldığı psikolojik şiddetten daha sağlıklıdır.

Çocuğa uzun uzun detaylı anlatımlar yapmayın. Sorduğu sorulara yalansız, yaşına uygun cevaplar verin. Sizin karı-koca rollerinizin bitmiş olması anne-babalık rollerini bitirmez. Ömür boyu devam eden bu rolün hiç bitmeyeceği güvenini çocuğa vermelisiniz.

Çocuğu boşanmış olduğunuz eşinize karşı doldurmayın. Kararlarınızı verirken çocuğun iyiliğini ve çıkarlarını düşünerek hareket edin. 

Çocuğa eksiklik hissettirilmemelidir. Bu konuda aşırı davranışlar sergilenmemelidir. Örneğin; ayrılan bireyler çocuğun üzerine aşırı düşüp onu şımartmamalıdır ve çocuğun bu durumu kullanmasına izin verilmemelidir.

Özelliklede boşanma sonrası ebeveynler kendilerini ‘Çocuğum benim yüzümden annesiz ya da babasız kaldı!’ düşüncesi ile aşırı suçlamakta ve çocuğa karşı ya hep ya hiç mantığı ile yaklaşmaktadır. Bu durum çocuğu olumsuz etkilemekte ve sağlıksız bir döneme kapı aralamaktadır.

Hiçbir şey olmamış gibi davranmak da doğru değildir. Çocukların bildiği hatta sorduklarında yalan ile karşılaşmaları anne ve babaya karşı güvenlerini zedeleyecektir.

Özellikle ergenlik sürecinde olan çocuğun duygusal olarak karmaşık duygular içermesi üstüne gelen boşanma haberi çocuğu olumsuz etkileyebilir. Böyle bir durum öncesi mutlaka destek almakta fayda vardır.

Bilinmelidir ki çocukların tepki vermeleri vermemelerinden çok daha sağlıklıdır.

Çocuğu etkileyen ayrılığın nasıl yaşandığıdır. Çocukların anlaşılmaya duygularını aktarmaya ihtiyaçları var. 

Anlamın olduğu her yerde kin ve nefret azalır. Başta öfkelenen çocuğun zamanla ebeveynlerinin ‘anne-babalık’ görevlerinin bitmediğini gördükçe öfkesinin azaldığını fark edeceksiniz.