AKŞAM
Chelsea efsanesi Vialli’nin Daily Mail’e verdiği ibretlik röportajın bazı önemli mesajları şöyle: “Hayatta kalması çok zor bir kanser türüyle mücadele ettim. Kemoterapi turlarının ardından şimdi hayata yeni gözlerle bakıyorum. 3 yıllık kanserden sonra hayat bana yeni bir şans verdi. Daha iyi bir baba, daha iyi bir eş olmak istiyorum. Makarnayı hâlâ istediğim gibi pişiremezsem üzülüyorum. Hayatta bir şeyleri bağlam içine koymayı öğrendim. Bunun ne kadar değerli olduğunu anlıyorum. Hayatını anlatan Goals adlı kitabımın çıkışının pandemi dönemine rastlamasını da önemsemiyorum. Şikayet etmiyorum. ‘Neden ben, neden ben...’ diye düşünmeyi sevmiyorum. Bu benim daha iyi bir insan olmam için geçmem gereken bir süreç. Belki benim buna ihtiyacım vardı.
ŞİMDİ DURGUNLAŞTIĞIM YERDEYİM!..
Cesur muyum? Bunun doğru kelime olup olmadığını bilmiyorum. Eğer herhangi bir korkunun üstesinden gelmezseniz, gerçekte kim olduğunuzu nasıl öğrenebilirsiniz? Hayatım her zaman inanılmaz heyecan vericiydi. Şimdi durgunlaştığım bir yerdeyim. Herhalde manevi olarak rutin bir işin içindeydim. Ben ilerlemiyordum. Kendi içimde aramayı bırakmıştım. Ben büyüyemiyordum. Kanseri büyümeye devam etmek için bir fırsat olarak gördüm. Bu sadece benim görüşüm. Bir süredir yapmadığım şeyleri yapma şansıydı. Şükran göstermek, empati göstermek, korkmak, zor bir durumla karşılaşmayı öğrenmek… ‘Kendim hakkımda öğrenecek çok şeyim olduğunu öğrendim.
ŞÜKRAN GÜÇLÜ BİR DUYGU
Geriye dönüp baktığımda özellikle memnun olmadığım bir yerdeydim. Şükran en güçlü duygulardan biridir ve sahip olduğum şey için yeterince minnettar değildim. Şimdi çok daha minnettarım. Yeterince spiritüel (ruhsal) değildim. Çok yüzeyseldim. Önemsiz şeyler için üzülüyordum ve şimdi işleri bağlama koydum ve neyin önemli, neyin önemsiz olduğunu ve neyi unutmam gerektiğini biliyorum. Ama aynı zamanda olmak istediğim kişi olmaktan çok uzak olduğumu da anlıyorum. Babama ciddi bir söz verdim. Ona dedim ki: ‘Senin ya da annemin önüne çıkmıyorum.’ Babam 90, annem 85 yaşında. Artık bir ebeveyn olduğum için, bir çocuğu kaybetmekten daha acı verici bir şey olamayacağını biliyorum.”
Gianluca Vialli’ye o dönem destek yağmıştı.
DAVUL VE 10 PARMAK
Vialli, karantina döneminde eşiyle zaman geçirdiğini, davul çalmayı ve 10 parmak yazmayı öğrendiğini belirtiyor. Kitabın kapağı da onun hayallerini ve dünyasını yansıtıyor. Mavi bir gökyüzü altında, güneş ışığında gözleri kapalı, huzurla gülümseyen bir adam.