NBA oyuncularından oluşan Amerika takımına karşı 30 dakika başa baş oynayan takımımızın yerinde bambaşka bir takım gördük. Galiba Amerika ile oynadığımız maç bize zarar vermiş. İlk yarı boyunca Ömer’in dışında maça konsantre olmuş hiçbir oyuncu göremedik. (Ömer’in NBA’de oynamasından dolayı maç ve maç düşünmesi.)
Kaybedenin ilk 3 şansının azalacağı bir durumda her iki ekip de stresli bir şekilde oyuna başladı. Skorun düşük kalmasına bakıp aldanmamak gerekiyor. Stresten dolayı çok sayıda boş atışlar çemberden dönünce ilk yarı 26-25 gibi düşük bir skorla lehimize sonuçlandı. İlk 5’te başlayan Barış Hersek iyi oynadığı bir dönemde erken 3 faule ulaşınca (Gereksiz yere 2 faul yapıp) hem savunmada hem hücumda dengemiz bozuldu.
Yerine giren Kerem Gönlüm’ün dış atışlarının iyi olmadığını bilen Ukrayna ekibi, Kerem’i boş bırakarak atışları riske etti. Kerem bu atışlardan yararlanamayınca ilk devre skorumuz sadece 26 sayıda kaldı.
Eğer Barış oyunda kalsaydı, bu atışları değerlendirip skorumuzu yukarıya taşıyabilirdik. Skor bulamadıkça strese giren takımımız karşısında umutlanan Ukrayna iyi oynamamasına karşın maçta üstünlüğü ele aldı.
İkinci yarı boyunca Ukrayna kaçtı, biz kovaladık. Kovaladık ama skorda hep önde olan taraf olmanın avantajıyla kritik atışları değerlendiren Ukrayna maçı kazanmayı bildi.
İki maçtır övgüyle bahsettiğimiz teknik ekibimiz bence bu maçta sınıfta kaldı.
Şimdi önümüzde çok kritik bir Finlandiya maçı var. Bir an önce hem teknik ekibin hem de oyuncularımızın bu maçı unutup Finlandiya’yı yenmenin hesaplarını yapmaları gerekiyor.
Eğer Finlandiya karşısında hiç istemediğimiz bir sonuç çıkarsa son maçta Kosta Rika ile ikinci tura çıkma maçı oynamak zorunda kalabiliriz. Kuralar çekildikten sonra “Nasılsa ilk 4’e gireriz” diye düşündüğümüz bu grupta ilk turda elenerek şampiyonayı kapatabiliriz.