aksam.com.tr
Belgin Özdemir
En ince ayrıntısına kadar düşünülmüş, banliyö hayatını yakın plana alan 2006 yapımı "Little Children," Türkiye'de hak ettiği ilgiyi göremese de hafızalara kazındı. Çünkü mekanlar değişse de, insan yine aynı insandı. Ve dünya, yaşadığı hayatı istemeyen insanların resmi geçidine dönmüştü!
Dominant ve çalışan bir kadın, hala baro sınavını kazanamayıp evde çocuk bakan eşiyle sorunsuz(!) bir hayat sürerken, zengin ve sapkın kocasıyla kocaman bir evde yalnızlığını ve küçük kızını büyüten bir kadın aralıyor perdeyi. Nefretle tecrit edilen bir karakteri de var bu filmin; çocuk tacizinden hapse girip çıkmış bir sapık ve ona sahip çıkan annesi!
Bir türlü büyümeyen, büyüyemeyen ya da büyümek istemeyen küçük adam ve kadınlar topluluğu gibi görüyoruz karakterleri, ki filmde verilmek istenen de bu. Ancak büyümemiş yani çocuk kalan yanımızın gerçekten 'masum' olması gerekmiyor mu? Oysa bu insanların yapıp ettikleri fazlasıyla kötü! Bu filmin içine girip, bir yığın yanıtla çıkmanız olası değil ama bir A4 dolusu soru yöneltebilirsiniz. Başarılı bir kitap uyarlaması olan "Little Children" hayatımızdaki bir eksikliğe, edebiyata da değip geçiyor Sarah'ın okuma azmi ve Madame Bovary hayranlığı sayesinde.
"Little Children," iyiliğin zerafetinin bir giz haline gelip, kötülüğün örgütlü bir şekilde nasıl hızla yayıldığını tüm katmanlarıyla sindire sindire seyircisine gösteriyor. Bu film için; kaybolmuş, yaşamın tam olarak ne olduğunu unutmuş, unutulmuş insanların, yaşam yiyicilerin yani aynadaki aksimizin yansıması demek mübalağa olmayacaktır!