aksam.com.tr
Belgin Özdemir
Gerçek aşka nadir rastlanır. Belki de bu nedenle yapılır o düğünler, şenlikler... 2015 yapımı "La Novia" (Gelin), var olmayanı bir hamlede öldürüp, var olanı korkunç bir silah gibi başımıza dayayıp soruyor: Yarım kalmak mı, "hiç"e razı olmak mı?
Issız bir atmosfer, tanımlanmayan bir zaman dilimi, ihtirasın kölesi aşıklar. Zencefil kokan hikayenin en başında; Leonardo'nun (Alex Garcia), isimsiz gelinin (Inma Cuesta) ve saygın bir damat olan Novio'nun (Asier Etxeandia) çocukluk arkadaşı olduğunu öğreniyoruz. Ölümlerin gölgesi sürerken; Leonardo, gelinin kuzeniyle evlenir ve mutsuz evliliğinin penceresinden aşkını izlemeyi sürdürür. Güzel gelin ise diğer çocukluk arkadaşı Novio'ya çevirmiştir bakışlarını. Bu soylu adamla evlenecektir ve mutlu olacaktır, olmalıdır. Ve başlar belirgin bir psikoz, yanıp söner kalpte tiz bir savaş. Cinsiyet ve kuşak çatışması de gelir beraberinde, damadın annesi oklu mesajını yollar geline:
- Evliliğin ne anlama geldiğini biliyor musun?
+ Evet hanımefendi...
- Bir koca, çocuklar ve diğer her şeyle arana iki metre kalınlığında bir duvar!
Ustaca ve lirik bir dille sorguların filizlendiği topraklarda, gelinin aynadaki yansımasına bakarız filmde. Kendi imgesini yücelten bir kadın, neden kalbini ve bedenini öldürsün ki? Sokrates boşuna öğrencilerine sık sık aynaya bakmalarını öğütlememiş. Ayna bir büyüdür! Bir kadın, hayatının bir kesitinde donup kalmış, sıkışmış bir varlık olmaktan çıkıp, sonsuz bir devinime dönüşebilir. Hayatın akması gerektiğini iletme işlevini ayna üstlenir.
Düğüne saatler kala, gelinin karabasanları ve imgelerin saldırısı artar. Fakat fakir babanın bir sürü masraf yaparak düzenlediği törenin bozulmaması gerekir. İki erkeğin de gözlerine baktığı kadın, dans ederek kaybolur övgüde. Şarkılar söylenir aşkın çıkmazına: "Ay bir bıçak bırakıyor havada terk edilmiş / O bıçak bir tehdit, ızdırap peşinde koşturan..."
"La Novia" (Gelin), Federico Garcia Lorca'nın "Bodas de Sengre" (Kanlı Düğün) adlı oyunundan 2015 yılında yeniden uyarlandı sinemaya... Carlos Saura'nın 1981 sürümünü modernize eden Paula Ortiz'in dekoratif, kaybetmeyi anımsatan materyallerin cümbüşü ile döşeli kan yolu, şiir ve alt metinlerle çok görkemli bir film. Senaryonun zarafeti ve ünlü müzisyen Shigeru Umebayashi'nin eşsiz müzikleri, filmin büyüsünün kanıtları.
"Bu dağların gelini güçlü olmalıdır. Dizinin dibinde uyuyup, rüyalarını seyredeceğim. Bu kollarımda ölen dans senin..." Bu sözlerle yaşadı ve yaşlandı gelin. Övgüyü de sövgüyü de kabullenerek. Ben ise bir düğüne katıldım. İçinde; bir gelin, iki aşık adam ve sonsuz bir yasın olduğu... Bir şiir seyrettim.