Hazret-i Şiblî'ye bir hâl geldi ve kendisini delirdi zannedip tımarhaneye kapattılar. Hazret’i sevdiklerini zanneden bir çok kimseler, kendini ziyaret etmek üzere
tımarhaneye gittiler. Şeyh Şiblî sordu:
“Sizler kimlersiniz?”
Şeyh’i sevdiklerinden orada bulunduğunu iddia edenler bu soruya cevap verdiler:
“Bizler, seni sevenlerdeniz.”
Hazret, yerden taş toplayarak ziyaretçilerine atmaya başlayınca, onlar birbirlerine:
“Eyvahlar olsun! Hazret-i Şeyh gerçekten deli olmuş.” diyerek kaçışmaya başladılar. Hazret, onlara seslendi:
“Hani beni sevdiğinizi söylüyordunuz? Bir taş atmama bile tahammül edemediniz ve kaçmaya başladınız. Nerede kaldı bana olan sâdıkâne sevginiz?
Eğer, beni gerçekten sevmiş olsaydınız, bu kadarcık nazıma katlanır ve benden gelebilecek belâlara sabrederdiniz” dedi ve bizlere de büyük bir muhabbet dersi vermiş oldu, gerçek muhabbet konusunda hepimizi irşâd buyurdu.