Sadreddîn-i Hayâvî Hazretleri’nin Hacı Muhammed Cilvânî adında Mısırlı bir talebesi vardı. Bu talebe ilimde yüksek bir derecedeydi. Bir gün arkadaşlar arasında ilmiyle övünüp, hocası için; "O bir ümmî kişidir. Eğer bizim gibi ilim sahibi dervîşleri olmasaydı, adı sanı hiç duyulmazdı." dedi.
Tam o sırada yanlarına Sadreddîn Hayâvî Hazretleri geldi ve “Bâzen babası küçük çocuğunu tutup elleriyle yukarı kaldırıverir. O sırada çocuk kendini çok yükseklerde görür, hatta babasından bile yüksek olduğunu zanneder. Halbuki babası kendisini bırakıverse, bir tarafının kırılıp helâk olacağını bilmez.” buyurdu.