Cenâb-ı İbrâhim(as) çok cömertir, hep ikram eder hatta misafirsiz yemeğe dahi oturmazmış. Oruca niyet eder, misafir geldiğinde de nâfile orucunu hemen iftar edermiş. Bir gün yine böyle evinde her gün ikram bulunduğunu duyan kişiler gelip giderlerken yetmiş-seksen yaşlarında bir Mecûsî gelmiş.
Ateşe tapan bu adam Hazret-i İbrâhim’e demiş ki “Burada yemek, yiyecek dağıtıyormuşsun sen; bana da ver, karnım aç.” Hazret-i İbrahim(as) hidâyet tiryakisi olduğundan, derdi hep Allah’a(cc) ısmarlamak olduğundan, o neşeyle demiş ki “Lâ ilâhe illâllah deyiver de sana bol bol ikram edeyim. Yani küfründen vazgeç.”