Hindistan'da yetişen büyük bir velî ve âlimdir. Âriflerin ışığı, velîlerin önderi, İslâm’ın bekçisi, Müslümanların baş tâcı, müceddid, müctehid ve İslâm âlimlerinin gözbebeğidir. İnsanların îtikâd, ibâdet ve ahlâk husûsunda doğruyu öğrenmelerini, öğrendikleri bu bilgiler ile amel etmelerini sağlayan, insanları Allah Teâlâ’nın rızâsına kavuşturmak için rehberlik eden bir zâttır.
İsmi, Ahmed bin Abdülehad bin Zeynel Âbidîn'dir. Lakabı Bedreddîn, künyesi Ebü'l-Berekât'dır. 1563 senesinde Hindistan'ın Serhend (Sihrind) şehrinde doğmuştur. İmâm-ı Rabbânî ismiyle tanınmıştır. İmâm-ı Rabbânî; “Rabbânî âlim” demek olup, kendisine ilim ve hikmet verilmiş, ilmi ile amel eden, ilim ve amel bakımından eksiksiz ve kâmil, olgun âlim mânâsına da gelmektedir.
Hicrî ikinci bin yılının müceddidi (yenileyicisi) olmasından dolayı “Müceddîd-i elf-i sânî”, ahkâm-ı İslâmiye ile tasavvufu birleştirmesi sebebiyle kendisine “Sıla” ismi verilmiştir. Hazret-i Ömer'in(ra) soyundan olduğu için “Fârûkî” nesebiyle de anılmıştır.
“Mektubât” isimli eseri yüz yıllardır ders olarak okutulmaktadır.