Künyesi Ebû Süleyman b. Nasîr el-Kûfidir. Tay kabilesine mensuptur ve meşhur Hatem-i Tâi’nin kabilesindendir. Lakabı Sirâceddin’dir. Bağdat’ta doğmuştur, vasiyeti gereği bir duvar dibine defnolunmuştur.
İmâm-ı Âzam Ebû Hanife’nin öğrencisidir. İbrahim Ethem, İmâm Yusuf, İmâm Muhammed, Câfer-i Sadık ve İmâm Musa Kâzım gibi zâtlarla görüşmüştür. Behlül-i Dânâ ile de aynı dönemde yaşamıştır.
Bu büyük velî kelimelerin bile hesabından çekinirdi. Ekmeğini suya doğrayıp yumuşatır ve çabucak yutardı. Çiğnemekle kaybedeceği vakitleri zikir ve tefekkür ile geçirirdi. Ağza lezzet veren lokmalardan ve tene yakışan elbiselerden kaçınırdı.
Davud-u Tâî Hazretleri muhteşem servetini gözünü kırpmadan dağıtmıştır fakat kimseye muhtaç olmamıştır. Sadece zaman zaman harçlıksız kalmıştır. Hatta bir keresinde taze hurma almaya niyetlenir fakat parası çıkışmaz. Bu duruma çok sevinir zira şu fâni dünyada üç kuruşluk itibarı yoktur.
783 yılında Bağdat’ta irtihal etmiştir.