Tîcâniyye tarîkatının kurucusudur. İsmi Ahmed bin Muhtâr, künyesi, Ebü'l-Abbâs'dır. 1737 senesinde Cezâyir'in güneyinde Ayn-ı Mâdî denilen yerde doğmuştur. Dedelerinden Seyyid Muhammed, Ayn-ı Mâdî'ye yerleşip, Berberî kabîlelerinden biri olan Tîcânlılardan bir kadınla evlenmiştir. Bu soydan geldiği için kendisine Ebü'l-Abbas Ahmed'e Ticânî denilmiştir.
Dindâr bir âile ocağında yetişen Ahmed Ticânî'ye Allah Teâlâ parlak bir zekâ, zihin açıklığı ve dîn gayreti ihsân etmiştir. Yedi yaşında Kur'ân-ı Kerîm’i ezberlemiş, yirmi yaşına varmadan dînî ve edebî ilimleri öğrenmiştir.
Yirmi yaşına gelince tasavvufa meyletti. Bu arada, talebelere ders okutur, sorulan suâllere cevaplar verirdi. İlimde olduğu gibi ibâdetlerde Allah Teâlâ’nın beğendiği işleri yapmakta, O'nu(cc) anıp, hatırlamakta da pek gayretli idi. Genç yaşta yüksek hâllere ulaşma nîmetine kavuştu.
Ahmed Ticânî 1815'de Fas'ta vefât etti. Kabri buradadır.