Devesinin üzerindeki Mecnûn yol alıp ilerlemek isterken, deve geri geri gitmek hevesindeydi. Mecnûn ilerleyip Leylâ’ya kavuşmak derdinde, dişi deve ise geriye dönüp arkasında bıraktığı yavrusunun yanına koşmak arzusundaydı.
Eğer Mecnûn bir an gâfil davransa deve geri döner ve giderdi. Mecnûn’un bedeni aşkla dolu olduğundan, aşk ile kendinden geçmek onun tek çaresiydi. Mecnûn’un kendinde akıl vardı ama aşk onda akıl bırakmamıştı. Fakat deve de onu çok iyi kolluyor ve gözetiyordu. Mecnûn’un kendinden geçtiğini ve yularının gevşediğini fark ettiğinde yüzünü geriye dönüp yavrusuna doğru yol alıyordu. Mecnûn kendine gelince tekrar Leylâ’ya doğru gidiyorlardı.