Akılsız bir tavuk deveyi kendi kümesinde misafir etmek için çağırdı ve kümesine götürdü. Cüssece tavuktan ve kümesten çok daha büyük olan deve ayağıyla kümese basınca o zavallı tavuğun kümesi yerle bir oldu. Yıkılıp giden kümesin de tamamı yok oldu.
Bizim aklımız ve fikrimiz bu hikâyedeki tavuk kümesine benzer. Sâlih olan akıl ise Allah(cc) sevgisi ve Allah’a(cc) yakın olmak ile aşk devesini istemektir. Deve başını o tavuk kümesinin çamuruna ve suyuna sokunca orada ne topraktan, ne candan, ne gönülden ne de varlıktan eser kalır. O deve karşısında zayıf ve küçük olan bir insan Allah’ın(cc) aşk ve tecellisini davet ettiğinde, tavuğun kümesinin devenin adımına dayanamayıp yerle bir olması ve ortadan kalkması gibi, ne kendisi, ne bedeni ne de ruhu bu duruma dayanabilir.