HAZRETİ MEVLANA'NIN MESNEVİ'SİNDEN... (23.06.2016)

Bir bey hamama gitmek istedi. Kölesine seslendi ve kalkıp hamam için gerekli malzemeleri hazırlamasını söyledi.  Köle Sungur hemen tası, tarağı, peştemali aldı ve beyiyle beraber yola koyuldular. 

Yol üzerinde bir mescidin yanından geçiyorlardı. Sungur namaza çok düşkündü ve namaz kılmayı çok severdi. Ezan sesi duyulunca “Beyim! Sen şuracıkta biraz otur, dinlen, ben de mescide gideyim, namaz kılıvereyim.” dedi. 
Sungur mescide girdi. Biraz sonra namaz bitti, duâ edildi ve içeride bulunanlar dışarı çıktılar ancak Sungur çıkmadı. Bey onu epey zaman bekledi. Sungur kuşluk vaktine kadar camide kalınca Bey “Ey Sungur! Neden camiden çıkmıyorsun?” diye bağırdı. O da “Ey benim yüce Efendim! Beni bırakmıyorlar. Biraz daha sabret.  Şimdi geliyorum, beni beklediğini unutmadım.” dedi. 
Bey yedi defa Sungur’a seslendi, ardından da cevabını alıp bekledi ama Sungur çıkmadı. Her seslenişinde Sungur “Beni bırakmıyor!” diyordu. Bey sonunda “Mescidde senden başka kimse kalmadı. Seni kim bırakmıyor?” diye sordu.
Sungur cevap verdi:
“Ey Efendim! Seni dışarıda bağlayıp içeriye sokmayan, beni de dışarı bırakmıyor. Sana bu mescide adım attırmayan benim de dışarı adım atmama engel oluyor.”