Hz. Peygamber Mescid-i Nebi’de otururken sahabilerden biri gelip “Ya Resulullah şurada iki kadıncağız var. Bunlar oruç tutuyorlar, açlıktan helak olmak üzereler. Açlıktan kendilerini kaybediyorlar. Emir buyursanız da oruçlarını açsalar.” Efendimiz oralı olmuyor. Sahabi, herhalde ben Peygamber Efendimiz’e sesimi duyuramadım diyor. Aynı maruzatı tekrar ediyor. Peygamber Efendimiz, sahabiye o kadınları çağır buraya diyor. Ondan sonra Efendimiz, kadınlara yediklerini çıkarın diyor. Hakikaten her ikisi de gıybet ettikleri için Hucurat Suresinde Cenab-ı Hakk, “Sizden birisi kardeşinin etini ölü olarak yemek ister mi? Çirkin gördünüz değil mi?” ayetiyle gıybeti yasakladığını bizlere beyan ediyor. Bu kadıncağızlar da gıybet ederlermiş. Caminin bir köşesine oturmuşlar, oruçlu oruçlu yemiyorlar, içmiyorlar. Yememe, içmeme yüzünden takatsiz kesilmişler. Neredeyse ölecek hale gelmişler. Ama insan eti yemeyi, gıybet etmeyi bırakmamışlar. Bunun üzerine Peygamber Efendimiz buyuruyor ki: “Siz Allah’ın normal zamanda helal kıldığı yemeyi, içmeyi terk ediyorsunuz ama her zaman haram kıldığı kardeşinizin dedikodusunu yapmayı, onu çekiştirmeyi, onunla ilgili onun istemeyeceği şeyleri anlatmayı bırakmıyorsunuz.”