Emanete hıyanet etmek yasak, vefa ise şarttır

Vefalı olmalı insan; nankör olmamalı; kadir kıymet bilmeli; sözünde durmalı. Emin olmalı ve korumalı emanet edileni. Her şeye ayrı bir değer vermeli, sahip çıkmalı.

Vefalı olmalı insan; nankör olmamalı; kadir kıymet bilmeli; sözünde durmalı. Emin olmalı ve korumalı emanet edileni. Her şeye ayrı bir değer vermeli, sahip çıkmalı. Kullandığı eşyalara isim vermeli, çatalına, kaşığına, tasına, tarağına… 

Kedisine, köpeğine, öküzüne, ineğine; hayatı kolaylaştıran aracına, bineğine… Yitirince aramalı, üzülüp ağlamalı; şükretmeli birlikte geçirdiği günlere… Canlıysa dua etmeli, cansızsa razı olmalı, kırılınca ya gömmeli bir yere ya saklamalı. Öyle demişti çünkü “Uhud bizi sever, biz de Uhud’u severiz” demişti. Böyle yapmıştı O, ins-ü cin Peygamberi. Kusva adını vermişti devesine; isim vermişti okuna, yayına, asasına… 

Hayatınızı veren Allah'a yalvarın

Vefalı olmalı insan; ekmeğe, aşa, suya; menzile götüren yola, rehbere; yolcuya. Vefalı olmalı bakıp gören, anlayan gözüne, dinleyip duyan, değerlendiren kulağına. Vücudunu taşıyan gideceği yere götüren ayağına; durmadan dinlenmeden hizmetini gören iki eline,  dua dua Rabbine yalvaran diline, dudağına… 

Vefalı olmalı insan seven kalbine; Sevmeyi, sevilmeyi öğreten; hayatı veren ve devam ettiren Rabbine…