Ebu Hüreyre (r.a) rivayet ediyor: “Kişi, hiçbir sakınca görmediği öyle bir kelime söyler ki, bu söz yüzünden yetmiş sene cehennemin dibine yuvarlanır.” İncitmeden konuşmak, kin ve nefret tohumları ekmeden, arkanda düşmanlar üretmeden, lânete ve bedduaya sebep olmadan gönüllere hitap etmek; sadece iman ve samimiyetten doğan bir sorumluluk bilinciyle mümkündür. İman ve samimiyetten nasibi olmayanlar ise konuşunca her şeyi devirir. Bu yüzden bir hadisi şerifte; “ya hayır söyle sus” buyrulmuştur.
KALPLERİ SÖZLE ZEHİRLEMEYİN
Atalarımız da “söz gümüş ise, sükût altındır” demişlerdir. Fakat günümüzde küçükten büyüğe herkesin dilinde adeta zehir var, konuştukça insanların kalplerini ve kafalarını zehirleyip gönüllerini yaralayarak yaralamakta hatta manen öldürmektedirler. Nitekim Kur’an-ı Kerim’de; “İnsan hiçbir söz söylemez ki onun yanında (yaptıklarını) gözetleyen (ve kaydeden) hazır bir melek bulunmasın.”(Kaf, 50/18) buyrularak, her kelimenin kaydedildiğini ve bir gün bunların hesabının kendisine sorulacağı belirtilmektedir. Bizde de Alevi Bektaşi kültüründe güzel bir söz vardır ki, her şeyi özetler mahiyettedir:
“Eline, beline, diline sahip ol!”