Zenginin biri ölümden ve kabirdeki yalnızlıktan çok korkuyormuş. “Öldüğüm geceyi kim kabre girerek sabaha kadar benimle durursa servetimin yarısını ona bağışlıyorum” diye vasiyet etmiş. Öldüğünde araştırmışlar. Kimse çıkmamış. Nihayet bir hamal; "Benim sadece bir ipim var. Sabaha kadar durursam zengin olurum” diye düşünerek kabul etmiş.
Neden, niçin, nasıl aldın?
Birlikte defnedilmişler. Sorgu sual melekleri (Münker-Nekir) gelmiş. Bakmışlar ki, kabirde bir ölü, bir de canlı var. “Ölü elimizde, canlıdan sorguya başlayalım” demişler ve hamalı sorgulamaya başlamışlar.