Karsu Dönmez’i Etlik, Sakarya, Tandoğan caddelerinde his cephemden kulağımdaki kulaklık kanalıyla aklıma nüfuz eden mesajlar arasında tanıdım. Konuşmuşluğum yoktur, muhitim ortak değildir. Ancak kendisine, icra ettiği müziğin biçtiği elbiseyi, hayata dair maddeci, bütün nedenselliklerin ağına düşmeden tanıdım. Ve yanılmadığımı 9 Ekim'de sezonun ilk bölümünde Şeffaf odanın ilk konuğu olduğu bölümde bir kere daha anladım. Güneri Civaoğlu’nun o mükemmel tasvir ve tahlil dolu cümleleriyle tarif etmesinin ardından ekrana sevgili Karsu’nun Metropolitan orkestrası önünde bir görüntüsü geldi. Karsu, 15 Temmuz darbe ve işgal girişiminin o menhus (şirret) manevi şahsiyeti karşısına dikilip söylediği şarkının 'Don’t You Raise Our Hand' sözüne geldiğinde, müziğin özgür ruhuyla yeniden vücut bulmuş bir heykel gibi ellerini havaya kaldırdı ve onunla birlikte yüz otuz bin kişi demokrasi adına ellerini havaya kaldırdı. Bu büyülü görüntü ancak müziğin özgürlük ve demokrasi boyasına batırılmış fırçasının eseridir.
KENDİ'DEN AŞK HASTALARINA
Efendim ben mantıkdışı ısrarın adına aşk değil obsesif bir sorun olarak bakılması hususunda Dr. Zafer Akıncı ile aynı kanaatteyim. Oysa sevgi bambaşka bir tutumdur. Kadirbilmezler karşısında alternatif aramaktır sevgi. Bunu en güzel anlamanın yolu Kendi’nin son albümündeki 'Karar' şarkısına çektiği klibi ve şarkı sözlerini bu his hatta mümkünse düşünceyle dinlemektir.
MUTLULUĞUN ADRESİ: TRT
Daha önce bu köşeden haberini vermiştim. Mail kutuma gelen bir açıklama ile meselenin farklı bir boyutuna değinmek istedim. Sevgili Yaprak Durmaz, TRT’nin günlük dizisi 'Adını Sen Koy'da hayatındaki istem dışı bütün olumsuzluklar karşısında mutluluğa tutunan birini canlandırmaktan duyduğu hoşnutluğa ve setteki huzura vurgu yapıyor. Anladım ki yıllarca bizi ekran karşısında büyüten TRT bize mutluluğu, mütevazı yaşamı, yaşama ve yaşatma gayesini öğretirken, bunu sadece kurgusal bir mesaj olarak değil, kaynağı bulunduğu ortamda da bu değerleri yaşatarak sunmuş bize bu değerleri.