Oryantal dansı, Yunanistan ve Balkanlar'ın çiftetellisi olarak bilinir. Oryantal dansı dini ve geleneksel olarak birçok önem taşımaktadır. Yerden teması kesmemek, adımlarla değil vücut kasları le vücudu hareket ettirmek gibi inceliklere sahip olan bu dans türünün eski zamanlarda Arap kabile kadınlarının bereket tanrıçasına yakarış amaçlı yapmış olduğu bir dans olarak da bilinmektedir.
ORYANTAL DANSI TARİHİ
Oryantal dans dünyanın bilinen en eski danslarının başında gelir. Orijini, antik dönemin doğurganlık, bereket kültünde yatar. Tüm antik uygarlıklarda bereketi sembolize eden tanrıçalar görülür. Mesela, Mylitta, Isis, Ashtıreth, Ishtar, Hathor, Afrodit, Venüs ve Ceres gibi. Geleneksel olarak yalınayak yapılan bir danstır. Bu, dansçının Toprak Ana'yla direk temasının asla kesilmemesine dayanmaktadır.
Oryantal dansı kadın vücudunun özelliklerine göre tasarlanmıştır. Karın kaslarıyla, kalça hareketleriyle, göğüs hareketleriyle en iyi kadın vücuduna uygundur. Toprağa değen yalın ayaklarla, sıkı ve katı bir danstır. İnsan vücudunun akıcı, pürüzsüz, kompleks ve etkileyici hareketleri, çalkalama ve dalgalanma hareketlerinin çeşitliliği ile dansın karakteri ortaya çıkar. Doğu dansları, batının adıma dayalı danslarından farklı olarak kasların hareketine dayalı danslardır. Dolayısıyla adımlar çok narindir ve asla zıplama olmaz, toprakla olan temas daima korunur.
Yılan, kılıç, meşale, mum, peçe, tül, baston ya da sopa gibi malzemelerin dansta sıklıkla kullanıldığı görülür. Bunların her birinin birer anlamı olmakla birlikte genel olarak, sihri ve ilkel insanın korunma amaçlı kullanımı simgelerler. Bu aletlerin dansta kullanılması yörenin folklorunda da görülür.