-Arkadaşlarımızın dualarıyla, kız kardeşim, ilk eşim, ikinci eşim, dördüncü eşim bir gün başımdan ayrılmadılar. Sevenlerime çok şey borçluyum. Çok önemli bir şey.

-Şanslıyım ki hiç hatırlamıyorum o süreci. Neler yaşamışım, bilmiyorum. film gibi. Yoğun bakımdan çıkıp, normal odaya geçtiğimde hiçbir yerim oynamıyordu.

-İlk parmağım oynadığından Allah'ım çok şükür dedim.

-Biraz sol ayağımda kopukluk var. doktorlar eninde sonunda yürüyeceksin dediler.

-Yine ne geldiyse kadınlar yüzünden geldi başıma.

-Kızlarla buluşmaya gidiyordum. Duş aldım. Küvetten çıkarken ayağım kaydı.

-Ambulans gelmiş, acile götürmüşler. Doktor "Ben bunu toparlayacağım 3 günde çıkacaksınız" demiş.

-Sonra bir şey batıyor bana. Doktor iğne yapıyor. Ağrı geçmiyor. Parçalı kırık olunca her şeye batmış.

-İlk akciğere batmış, onu kurtarmışlar, böbreklere zarara vermiş. diyalize bağlamışlar beni.

-Bir gecede 2 kez ameliyat etmişler beni.

-Aynı kan grubu olan 70 ünite kan getirmişler sadece 5 tanesi uymuş. Doktorlar bu durumu açıklayamıyorlar.

-Kaçış sendromunu tetikledi. Yürüyememem o yüzden kaynaklanıyor.

-Kendi ilacımı da daha yeni almıştım, bu olay başıma geldi.

-Ben ayağa kalkacağıma hiç inanmıyordum.

-Kardeşime ve eşime "böyle bir durum olacaksa benim fişimi çekin" dedim.

-Her şey insan için. O banyoda 5 kez benzer kaza atlattım. Daha önce hiç düşmedim. Çünkü dengeliyimdir.

-Gözümü ilk açtığım anı hatırlamıyorum.

-Muhsine'yi çağırmışım. Sonra Sezin... Onlar 9 ay oradalardı. Hiç ayrılmadılar.