Enkaz altında yürek yakan konuşma! Duyanların yüreklerini kor gibi yaktı

Asrın felaketinde Hatay'da yıkılan apartmanın enkazından 81 saat sonra yaralı olarak kurtarılan Elçin Ezer, kızıyla enkazda yaşadıklarını anlatırken gözyaşlarına boğuldu.

Asrın felaketinde Hatay'da yıkılan apartmanın enkazından 81 saat sonra yaralı olarak kurtarılan Elçin Ezer, çocukları Mertcan Naz Ölmez ve annesi Yıldız Ezer'i kaybetti. Babası Hamza Ezer ile birlikte kurtarılan Elçin Ezer,kızıyla enkazda yaşadıklarını anlatırken gözyaşlarına boğuldu.

Sabah'ta yer alan habere göre acılı anne, "Kızımla birlikte aynı yerde mahsur kalmıştık. Elini tutup, onunla konuşarak kızımı sakinleştirmeye çalışıyordum. O'nu; 'Kızım sakin ol, nefesini tüketme. Bizi bulup buradan kurtaracaklar' diye teselli ediyordum.

Yavrum da bana 'Anne seni çok seviyorum. Ben ölürsem ağlama' diyordu. Artçı depremleri hissediyorduk. Kızımın üzerine taşlar düştü. En son 'Anne' diye çığlık attı. Gerisi derin bir sessizlikti" dedi.

YAVRULARININ CENAZESİNE KATILAMADI

Hatay'ın Defne ilçesinde yıkılan 4 katlı binanın ikinci katında oturan emekli gazeteci Hamza Ezer, eşi Yıldız Ezer, kızları Elçin Ezer ile birlikte torunları Mertcan ve Naz Ölmez enkazın altında kaldı.

16 saat sonra önce baba Hamza Ezer, 81 saat sonra da kızı Elçin Ezer yaralı olarak enkazdan kurtarıldı. Saatler sonra da Mertcan ve Naz Ölmez ile anneanneleri Yıldız Ezer'in cansız bedenine ulaşıldı.

Enkazda ayağı ezilen Elçin Ezer, Adana'ya sevk edildi tedavisinin ardından taburcu oldu. Tedavi gördüğü için annesi ve çocuklarının cenazesine katılamayan Elçin Ezer, günler sonra Hatay'a gitti; evlatlarına veda ederken, gözyaşlarına boğuldu.

ANNE SENİ ÇOK SEVİYORUM...

Depremin olduğu gece hiç uyumadığını anlatan Elçin Ezer, "Bir şeyler olacağını hissettim. Deprem anında çocuklarımı ve annemi uyandırdım. Onları sakinleştirmeye çalıştım. Kızımı düşmesin diye elinden tutmuştum. Ne olduysa o anda oldu.

Tavan üzerimize çöktü ve enkazda kaldık. Kızımla aynı yerde mahsur kalmıştık. Elini tutup, konuşarak sakinleştirmeye çalışıyordum. 'Yavrum sakin ol, kurtaracaklar diye teselli ediyordum. Kızım, 'Anne seni çok seviyorum.

Ben ölürsem ağlama' diyordu. İkinci depremde kızımın üzerine taşlar düştü. Sol elimle üzerindeki taşı kaldırmaya çalıştım. 'Anne' diye çığlık attı; sonra bir daha da sesini duyamadım. Kızımı yaşatamadım" diye konuştu.

HAYALLERİ YARIM KALDI

Gazetecilikten emekli olan babasının arkadaşlarının desteğiyle geçici olarak Çukurova Gazeteciler Cemiyeti'nde hayata tutunmaya çalışan, burada kendisiyle aynı ortamı paylaşan gazetecilerin çocuklarında teselli bulan Elçin Ezer, "Ben artık gördüğüm her çocuğu, kendi evladım yerine koyup, onları öyle seviyorum.

Çocuklarımın hayalleri yarım kaldı. Yapamadığımız; yaşayamadığımız çok şey var. Bundan sonra diğer çocukların hayalleri yarım kalmasın diye yaşayacağım. Kendimi ancak böyle teselli edip, acımı böyle dindirebilirim" şeklinde konuştu.