KÖTÜ olmak bir sıfattır, kötü oynamak bir fiil. G.Saray kötü bile değildi. Hamza hocanın sonrasında herkes Denizli’nin zor görev devraldığını biliyordu. Hoca 4. resmi maçında ‘zor’ ile değil ‘imkansız’ ile karşılaştığını ise dün anlamıştır. G.Saray, taraftarına söyleyecek söz bırakmadı! Savunulacak alan bırakmadı. Futbol adına söyleyecek söz bırakmadı.

GÜVENÇ’İN hediyesi gol dışında Olcan’ın tek şutuyla geçen koca 95 dakika! Yazılacak yorumlanacak, içinden futbol analizi çıkartılacak üst üste 3 dakika yok! 10’a yakın pozisyonda devleşen Muslera dışında sarı-kırmızı bir cümle yazamayacağınız bir maç! Ayıptır, yazıktır; 25 milyon gönüldaşına günahtır G.Saray’ın.

HOCA sulayacak mı, budayacak mı, kesecek mi, biçecek mi ne yapacaksa bir an evvel yapıp atmosferi temizlemeli. Kim kötüyse, kim gitmeliyse, kim koşmuyorsa, kimin yağ oranı yüksek, kimin sprint kalitesi düşükse bir an evvel kararını verip bu ağacı ‘dediği gibi’ yeşertmeli.

KUSURSUZ BİR BEŞİKTAŞ!

BEŞİKTAŞ’A gelince! Maçın en kötüsü Atiba’ydı! Çünkü onun yapacağı hiçbir şey yoktu. Ona ihtiyaç duyulacak pozisyon yoktu! Muhteşem bir Beşiktaş, harika oyun, büyük bir kabiliyet, nefis bir 95 dakika. Kusursuz … Her yönüyle G.Saray’ı ezip geçen siyah-beyazlılar. Her haliyle hiçbir açık alan bırakmaksızın toplu, topsuz olağanüstü disiplinle, rakibini iyi analiz etmiş biçimde sonuna kadar hak eden Beşiktaş … 

1.  bölgeden top çıkarma gereği dahi duymadan, oyunun neredeyse tamamını 2 ve 3.bölgede yerleşik oynayan siyah-beyazlı oyuncu grubu …  Futbola ait ne varsa yapan, ne gerekiyorsa sahaya döken tek kelimeyle maçın hakimi… 21 şut … Karşılığında kalede görülen 1 gol artı 1 Olcan şutunda Güvenç … Maçı yeteri kadar anlatıyor … Tüm Beşiktaş’a, tüm camiaya anasının ak sütü gibi helal bir galibiyet!