Anne- çocuk arasındaki bağlanma süreci doğum itibariyle başlıyor. Bebek tüm ihtiyaçlarının giderilmesi, hayatta kalabilmek için annesine bağlı, hatta yaşamının ilk iki yılı bağımlı olmak durumunda. Bu bağın sağlıklı kurulması bebeğin beyin gelişimi, gelecekteki ilişki modelleri ve psikolojisi için büyük önem taşıyor. Sağlıklı ve güvenli bağlanmanın gelişimi için dikkat etmemiz gereken kurallar var;
- Bebeğin anne tarafından koşulsuz sevip kabul edilmesi
- Bebeğin gelişim evresine göre ihtiyaçlarının tam olarak karşılanması
- Bebeğin kendini güvende hissetmesi
İlerleyen dönemde kendi kendine bir şeyler yapabilmeye başladığında cesaretlendirilmesi, desteklenmesi, yaşının gelişimine uygun becerilerini sergilemesine izin verilmesiyle güven ve bağ gelişir.
Böylece sağlıklı kurulmuş bir bağ ortaya çıkar. Ama durum her zaman böyle olmayabilir. Bazı durumlarda bağlılıktan ziyade bir bağımlılık ortaya çıkar. Annenin çocuğu için en iyisini istiyor ve biliyor olma hissi, ebeveyn rolünün hayattaki tüm rollerin önüne geçmiş olması, çocuğun adeta ebeveynin bir uzantısı haline gelmiş olması bu bağımlılığa neden oluyor. Burada sıklıkla çocuğun ihtiyaçlarına uygun olmayan, çocuğun hareket alanının kısıtlandığı davranışlar görülüyor. Çocuk, 1 yaşında annesine babasına ihtiyaç duyduğu kadar 3 yaşında ihtiyaç duymayacaktır. Ama bağımlı ilişki modeli kurulduğunda masada kaşığa elini uzatan ve onu tutabilecek çocuğa izin vermeyip “Sen yapamazsın bırak ben yapayım” tutumu, çocuğa alan tanımamak gibi durumlar bağımlı anne çocuk ilişkisinde yapılan hatalı davranışlardır.
ÇOCUK KENDİ KENDİNE YETMELİ
Sağlıklı bağlanma önemli. Çocuğun ileride kendi kendine yetebilen bir birey olmasını sağlayan en önemli faktör anne çocuk arasındaki sağlıklı bağlanmanın gerçekleşmiş olmasıdır. Sağlıklı bağlanma gerçekleştiğinde, çocuk hayattaki her alanda sağlıklı ilişkiler kurabilir, sağlıklı kararlar alıp adımlar atabilir, stres yönetimi gelişir ve güçlü bir bireyselliğe sahip olur.