Mutlu kediler sitesi

Hayvanlar için, tıpkı insanlar gibi büyük şehirlerde yaşamak zor. Hatta biraz daha zor olduğunu söyleyebiliriz. Ama aralarından bazıları biraz şanslı. Çünkü onları seven, koruyan, kollayan birlikte yaşamaktan mutlu olan insanlar var.

EMİNE DOLMACI / eminedolmaci@gmail.com

Bu bir masal değil, “Bir varmış bir yokmuş” diye başladığımız, gerçek bir olay. Bakırköy’de bulunan Manolya Sitesi çocuklarıyla ve kedileriyle meşhur. Kediler burada mutlu ve huzurlu. Hem 3 öğün mamaları veriliyor, hem hastalıklarında her dertlerine koşan büyükleri var, hem de oyun arkadaşları olan çocuklar.

Ataköy’deki Manolya Sitesi, aslında sakin bir bölgede, emeklilerin sitesi gibi gözükse de hiç de öyle değil. Her daim hareketli, her daim cıvıl cıvıl. Bunun nedeni ise sitenin bitmez tükenmez neşe kaynağı olan ve rivayetlere göre sayısı 45’i bulan çocuklar. Site sakini çocuklar, tıpkı 2-3 nesil öncesinde olduğu gibi bir çocukluk sürüyor. Türlü türlü sokak oyunları var; saklambaç, yerden yüksek, ortada can oynuyorlar fırsat buldukça. Biz büyüklerin adını bilmediği onlarca oyun da onların günlük hayatının bir parçası.

KEDİLERİN ADINI ÇOCUKLAR VERİYOR

Güzellik sadece bununla sınırlı değil. Bu sitenin çocukları kadar kedileri de meşhur; oyunlarında onların her daim yanındalar. Yetişkinler için ise bir neşe ve huzur kaynağı bu güzellikler. Bıcırık, Miya, Sakız, Sosis, Tarçın, Pamuk, İnek, Beşiktaş, Şaşkın, Duman, Atasun Optik adları onlara çocuklar tarafından verildi. Hepsini tanıyıp ayrı ayrı muhabbet ediyor minikler, ancak her çocuğun mutlaka favori bir kedisi ya da sahiplendiği bir kedi var. Onunla özel olarak ilgileniyor, mamasını veriyor, ailesinin de ilgilenmesini sağlıyor. Değil mi ya, mutluluk paylaştıkça çoğalır; o zaman herkes mutlu olsun.

HER ZAMAN BÖYLE MİYDİ?

Kedilerle ve çocuklarla ilgili türlü türlü rivayetler var sitede. “Her zaman böyle miydi?” diye soruyor bir site sakini, diğeri ise cevap veriyor: Buranın çocuklara güzel bir ortam sağladığını duyan geldi duyan geldi, böylece sayı daha da arttı. Herkesin evlere kapandığı pandemi döneminde çok sıkılan çocuklar, bir süre sonra durum ortadan kalkmayınca bahçeye çıkarak akranlarıyla oynamaya, sosyalleşmeye başladı. Günden, gecelere sarkan arkadaşlıklar, dostluklar oluştu. Kedilerle ilgili de benzer bir süreç yaşandı. Site içindeki ve muhitteki diğer kediler, pandemi döneminde insanların ilgisini daha çok çeker oldu. Onlara mama ve su verme, yeni yavrulara bakma, bir kısmını sahiplenme yönünde bir gelenek oluştu.

Pamuk, bundan 3 yıl önce sitenin önündeki sokakta bir arabanın motoruna sıkışmıştı. Mehmet ve Mehlika, babalarıyla okuldan eve gelirken minik bir kedinin miyavladığını duydular. Sesin bir arabanın kaportasından geldiğini duyunca da yavru kediyi oradan çıkarmaya çalıştılar; önüne sucuk, sosis gibi yiyecekler koyarak gelmesini beklediler. Minicik, üşümüş bir kediydi. Yavaş yavaş aşağı indi ve yiyeceklerden yemeye başladı. İkizler, onu evlerine aldı, aileleri aşılarını yaptırdı. Çok halsiz ve bitkindi, veteriner ona serum taktı, eve gelince de bebek mamalarıyla beslendi. Şimdi Pamuk 3 yaşında, sitenin bahçesinde yaşıyor diğer kediler gibi. Arada kapıyı açık bulduğunda koşup eve geliyor. Mehmet ve Mehlika da bahçeye çıktıklarında ilk olarak Pamuk’u bulup seviyorlar.

İLİŞKİMİZ MESAFELİ OLSUN!

Buradaki her ailenin kedilerle bir hikayesi var. Aylin Hanım ve eşi Abdullah bey de o ailelerden. Abdullah beyin kedisi Miya, iki yıl ofiste yaşadıktan sonra Manolya Sitesi’ne geldi. Çok hırçın olan Miya, herkesi tırmalıyor, hırlıyor. Biraz geçimsiz, hayvanlarla da insanlarla da mesafeli bir ilişki kuruyor. Ailenin ikinci bir kedisi daha var. Annesinin doğduktan sonra terkettiği Bıcırık’ı sahiplenen aile, ona bahçede bakıyor. Şimdi Bıcırık büyüyüp serpildi, yakında bir yaşına girecek. Çok sevimli, uyumlu bir kedi olan Bıcırık’ın en sevdiği şey site sakinlerinden tanıdığı ve sevdiği kişilerin kucağında uyumak. Bıcırık, Aylin Hanım’ın 7 yaşındaki kızı Duru’nun kedisi. Duru, ona özenle bakıyor, iyi olup olmadığını kontrol ediyor. Aylin Hanım ise her gün siteyi dolaşarak kedilere mama veriyor.

SAKIZ VE TARÇIN ÇETESİ

Sakız ve Tarçın, sarı renkte iki kedi. İkisi de biraz hırçın, biraz kavgacı, biraz geçimsiz; diğer bir tabirle sitedeki kedilerin korkulu rüyası. Sakız, 5 yaşındaki Asya’nın kedisi. Asya’nın kediyi biraz hırçın sevmesinden midir bilinmez Sakız her daim hırçın. Diğer sevimli dostlarına sürekli gözdağı veriyor. Tarçın da isminden anlaşılacağı üzere tarçın rengi güzelliğinin yanında bir o kadar belalı. Diğer kedilere hiç rahat vermiyor. Tarçın, apartman görevlilerinden Recep Bey’in kedisi. Recep Bey, ona ve sitedeki pek çok kediye bakıyor.

RENK RENK GÜZELLİKLER

Limon: Sarı ve gri kırçılları ile ayrı bir güzelliğe sahip olan Limon, yeni dünyaya getirdiği yavrularına gözü gibi bakıyor. Onları bahçedeki malzeme deposunda büyütüyor.

İnek: Renkleri Hollanda kökenli siyah beyaz ineklere benzediği için bu ismi almış. İlk geldiğinde ufacık tefecik bir kediydi ama artık büyüdü.

Beşiktaş: Siyah beyaz olmasından dolayı bu adı alan kedicik de uzun zamandır sitede yaşıyor. Site sakinleri ve çocuklar onu sevip ilgileniyor.

Şaşkın: Tüm vücudu siyah, sadece ağzında bir beyazlık bulunan kedi. Gözleri iri iri ve yeşil, tüyleri de uzun ve parlak olan Şaşkın güzelliğiyle meşhur.

Duman: Gri beyaz bir kedi. Çok tatlı ancak biraz korkak olduğu için kendini savunamıyor. Arada sitenin hırçın kedilerinden dayak yiyor.

Atasun Optik: Biraz zayıf bir kedi. Sitedeki çocuklardan 8 yaşındaki Arda onu sahiplendi. 5 yavrusunu bloklardan birinin bodrumunda büyüttü.