Doğal seleksiyon, canlıların görünüşlerindeki farklılıklar nedeniyle hayatta kalma ve üreme şanslarının değişmesidir. Evrimin ana mekanizmalarından biri olarak, bir popülasyonun nesiller boyunca kalıtsal özelliklerindeki değişimleri ifade eder. Aynı zamanda antibiyotik kullanımında da geçerli bir kavramdır. Peki Doğal seleksiyon nedir, örnekleri nelerdir? İşte kısaca Doğal seleksiyon tanımı ve örnekleri
DOĞAL SELEKSİYON NEDİR?
Doğada sürekli devam eden yaşam mücadelesinde, güçlü ve doğal yaşam koşullarına en uygun olan canlılar hayatta kalır. Tüm türler için geçerli olan bu süreçte, canlıların genetik yapısı değişmeden farklılaşması esastır. Örneğin, bir çitadan kaçan geyik sürüsünde en hızlı koşanlar hayatta kalır. Bu örnekle doğal seleksiyon, zayıf olanları eleyerek daha güçlü bireylerin hayatta kalmasını sağlar. Zamanla, çitadan kaçan geyikler daha hızlı ve çevrelerine daha uygun hale gelir. Bu türde genetik bir değişim olmaz, ancak doğal koşullara uyum sağlayarak seleksiyona uğramış olurlar.
Doğal seleksiyon, evrim yaratmaz; Sadece tür içindeki zayıf bireyleri eleyerek türün daha güçlü bireylerle devam etmesini sağlar.
Örneğin; bir çitadan kaçan geyik sürüsünde en hızlı koşan hayatta kalabilecektir. Bu örnek ele alındığında doğal seleksiyon, yaşam mücadelesi sırasında zayıf olanları eler ve yerine daha güçlü canlılar getirir.
DOĞAL SELEKSİYON ÖRNEKLERİEndüstriyel Melanizm: 19. yüzyıl İngiltere'sinde, sanayi devrimi sırasında kirlenme nedeniyle ağaç kabukları koyulaşınca, koyu renkli güve türleri daha fazla kamufle olabilmiş ve avcılardan kaçabilmiştir. Bu nedenle, koyu renkli güvelerin hayatta kalma ve üreme şansı arttı. Zamanla, bu türler popülasyonda baskın hale geldi.
Antibiyotik Direnci: Bakterilerde antibiyotiklere karşı direnç gelişimi doğal seleksiyona bir örnektir. Bir bakteri popülasyonunda, bazı bireyler antibiyotiğe karşı dirençli mutasyonlar geliştirir. Antibiyotik uygulandığında, bu dirençli bakteriler hayatta kalır ve çoğalır, bu da dirençli bakteri popülasyonunu artırır.
Zürafaların Uzun Boynu: Zürafaların uzun boyunları, yüksek ağaçlardaki yapraklara ulaşmak için avantaj sağlar. Daha uzun boyunlu zürafalar daha fazla besin bulabildiği için hayatta kalma ve üreme şansı artmıştır. Bu özellik, nesiller boyunca seçilerek bugünkü zürafa türüne yol açmıştır.
Çita ve Geyik: Çitalar, en hızlı koşabilen geyikleri avlayabilir. Bu nedenle, zamanla daha hızlı koşabilen geyikler hayatta kalır ve bu özellik nesilden nesile aktarılır. Benzer şekilde, daha hızlı çitalar da av bulma konusunda avantajlı olur, bu yüzden hızları evrimsel olarak artar.
Bu örnekler, doğal seleksiyonun nasıl işlediğini ve türlerin çevresel koşullara uyum sağlamak için nasıl değiştiğini gösterir.