Yelda GÖKDAĞ
Konya’da 4 yıl önce annesinin terk ettiği, babasının da bakımını üstlenemediği 4 yaşındaki Seher S., devlet korumasına alındı. Babası çalıştığı için kendisine 2 yaş büyük ablası baktığı öğrenilen minik kız, evde yetişkin biri olmayınca konuşmayı da öğrenemedi. Konya Asker Hastanesi’nde diş hekimi olan Tabip Albay Hasan Cığal ile eşi Didem Cığal, aynı dönemde koruyucu aile olabilmek için Sosyal Hizmetler Müdürlüğü’ne başvurdu. Çocukları olmayan 25 yıllık evli çift, Seher’i görür görmez döz evlatları gibi severek sahiplendi. O günden sonra hem Cığal çiftinin hem de küçük kızın hayatı değişti. Hasan Cığal, 4 yıl önce başlayan hikayelerini AKŞAM’a şöyle anlattı:
‘HAYATIMIZI ONA ADADIK’
“Seher’i görür görmez, hem eşim hem de ben, ‘Seher bizim kızımız’ dedik. Eşimle hayatımızı ona adadık. Onunla daha fazla vakit geçirebilmek için emekli oldum. Konya’dan Kuşadası’na taşındık. Bize anne baba olmayı öğretti. Seher’in çok şanslı olduğu söyleyenlere ‘Hayır asıl biz çok şanslıyız ki, Seher bizim kızımız oldu’ diyoruz. Biyolojik ailesi değiliz ama bunun hiçbir önemi yok. O bizim kızımız!”
SEVGİYLE KONUŞMAYI SÖKTÜ, OKULA BAŞLADI
Koruyucu aile olduktan sonra Seher’in hiç konuşamadığını fark ettiklerini söyleyen Hasan Cığal, şöyle dedi: “Ne pahasına olursa olsun konuşmayı öğretmek istedik. Şimdi 8 yaşında, ilkokul 2. sınıfa gidiyor ve çok başarılı. Biz evde ödev yapmıyoruz. Ödevlerini hem eğlenerek hem de oynayarak objelerle yapıyoruz. Vatana millete hayırlı bir evlat olsun, eğitimli bir birey olsun, başka bir şey istemiyoruz.”